Lilypie Second Birthday tickers

Lilypie Second Birthday tickers

6 Nisan 2011 Çarşamba

Canım kızımın Doğum Hikayesi


Benim pembe kelebeğim bana sürpriz oldu, temmuz ayıydı,  benim planlarıma göre daha birkaç ay vardı hamile kalmama, ama minik kuşum erken geldi :) 11 temmuz 2009 cumartesi sabahı atladım doktora  gittim,  ultrasonla bakıyor, hiç unutamam o anı, ben anlatıyorum bıdır bıdır düzensizlik şikayetlerimi, kadın da beni dinledi dinledi, suratında bir gülümseme, hamilesin demez mi, neee nasıl dedim tabii, hamile olamam mümkün değil, Allah Allah deyip deyip durdum :) hamilesin çok yeni, bak dedi monitörü bana çevirdi, bakıyorum ama göremiyorum ki şaşkınlıktan, boğazım düğümlendi, resmen şoktayım, ama içimde fırtınalar kopuyor, çok sevindim bi yandan, zor tutuyorum kendimi ağlamamak için, neyse o arada kalktım, anlatıyor bana, çok küçük daha haftaya tekrar gel bakalım tutunacak mı, nasıl yani dedim, bazen olmuyor, iste biz de kürtaj yapıyoruz falan dedi, ben afalladım bi anda, neyse hevesim kursağımda kaldı, çıktım hastaneden ağlıyorum bi yandan da, hemen taksiye atladım elimde ultrason kağıdım, eve gittim kapıyı çaldım, eşim açtı kapıyı, ben başladım ağlamaya, noldu dedi, o da yeni uyanmış, içeri girdim, resmi gösterdim hamileyim dedim güldüm, suratında kocaman bi şaşkınlık ve gülümseme, başladı oynamaya, nasıl sevindi, yerinde hop hop oynuyor :) neyse sonra doktorun söylediklerini anlattım, o da şaşırdı falan... sonra tüm sevdiklerimize annelere babalara haber verdik o haftasonu, sevincimize kaldığımız yerden devam ettik sonraki hafta gittik minik kuşun kalp atışlarını dinledik, hiçbir mide bulantısı ve kusma, herhangi bir problem geçirmeden haftalar geçti, sıra cinsiyetini öğrenmeye geldi :) ben kız çocuk çok istiyordum, eşim de erkek çocuk, hatta bir rüya gördüğü için de direk şartlanmıştı erkek olacak diye, 16. Hafta kontrolümüzde ben, eşim, görümcem hep birlikte gittik öğrenmeye, doktor kız olacak dedi , ben sevinçten ağladım tabii, rehacım sırıttı, bozuldu tabii , hala daha inanmıyordu, çok değişen oluyo belli olmaz bakalım dedi, neyse bu arada biz doktorumuzu değiştirdik, bu doktorumuz da kontrollerde kız olduğunu kesinleştirdi ve ben başladım hazırlıklara :) çok keyifle kızım için her şeyi hazırladım, ananesi de çok hevesliydi tabii, canım annem de bana çok yardım etti. Ve haftalar haftaları kovaladı, benim tombik kızım büyüdü de büyüdü, son haftalarda doktorumuz sürekli kilosunun fazla olduğunu söyledi, iri bir bebeğiniz olacak dedi ve ben sezeryan yapacağıma kendimi hazırladım zaten, 11 şubatta 37. Haftam dolduğunda izne ayrıldım, dinlendim, 23 şubata kadar, o gün kontrole gittik ve doktorumuz artık bebeğiniz 4300 gramdan aşağı doğmayacak görünüyor, o yüzden bence siz yarın gelin sabah bebeği alalım dedi, biz eşimle kalakaldık, bekliyoruz ama 3 gün sonra Cuma günü falan der diyorduk, yarın sabah diyince şok oldu bizim için, o an da çok kıymetlidir benim için, eşime de söyledim, bak yarın 3 kişi olacağız, kızımız kucağımızda olacak, ne mutluydum J yolda herkese haber verdik, zaten hastane çantam da hazırdı, son akşamımızdı Allahtan, çok beklemeden kızımıza kavuşacaktık, son gecemizde güzel bir banyo yaptım kızımı yine dışarıdan çok sevdim, dokundum, ona anlattım kavuşmamıza ne kadar az kaldığını, güzel bir uyku çektim, zira bu geceden sonra uyku benim için rüya olacaktı J sabah erkenden anneler babalar hep birlikte hastanedeydik, doktorumla görüştüm, sağolsun bana çok iyi davrandı, çok rahatlattı, bu ara hemşireler geldi, bana ameliyat elbisesini giydirdiler ve anestezi uzmanı geldi, nasıl yapalım dedi, benim aklımda hep epidural vardı, kızımı çıktığında görmek onu ilk ben koklamak istiyorum derdim, ama o anda genel anestezi daha mantıklı geldi, heyecanlanırım gibi düşündüm, öyle karar verdim, iyi ki de yapmışım, gülerek ameliyata girdim, çok soğuktu tabii o ameliyat odasını hiç hatırlamak istemiyorum, bir nefes verdiler anında uyudum, uyandığımda donmuştum, titreyerek sordum kızım nasıl, çok güzel çok sağlıklı dediler, 38+5’de 24.02.2010 saat 08.50’de doğdu güzel meleğim, 4.220 gr (maşallah) sonrasında odama çıkıp kızımı beklerkenki sabırsızlığımı anlatamam, eşim anlattı nasıl güzel olduğunu, kapıdan içeri girdiğinde gözlerim kamaştı, çok güzel bir melekti, benimdi, her şeyimdi, aşkımız orda başlamıştı, o anı hiç unutamam ….

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder